The conflicts in life...

Human life is full of conflicts most of them being unnoticed because we are so used to it. We are constantly acting against our own will. When I thought about this critically, I was no wondered to realize these conflicts I overlook. When you hear the morning alarm, you wish to stop it and your mind longs strongly to stay in bed. But you cannot for long and you ultimately wake up. Conflict number 1, your will wants to lie down and you wake up. When you come to your dining table, you may see Puttu. You want Dosai there, but still you eat Puttu. If you are a student, you have to wear the monotonous uniform despite your strong wish to get into your favorite outfit. When you reach your bus stop, you see your bus so tightly packed with people. You want to get into a rush less bus, but still you get into that rushy bus...So it goes...We are constantly neglecting the strong wills of our mind. And so we are full of conflicts...

When I am alone...

Its sometimes very  hard to be alone, pondering on the past, present or per'aps the future. When I am engaged, busy doing things after things...it is comparatively a good time although it tires me physically. Also physical fatigue gives me a good sleep at night, a calm sleep with no haunting dreams.But when I am not busy, having nothing to do than to walk along the shore of thoughts...they haunt me often. Things I liked but lost, people I loved but died, times that I enjoyed but passed... they begin to haunt me. When I have people around who can bear me or even manage to like me, I can fight these meandering flow of thoughts by home-made blunt jokes or irritating pranks. But it still remains a mystery why I like to be alone... May be I am that much off-track a guy.

സ്വയം തിരിച്ചറിയല്‍...

നാം സ്വയം തിരിച്ചറിയേണ്ടത് വളരെ പ്രധാനം എന്ന് പല മഹാന്മാരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, വളരെ ശരിയാണ്. പക്ഷെ മറ്റൊന്ന് കൂടിയുണ്ട് മനസ്സിലാക്കെണ്ടാതായിട്ടു, നാം എങ്ങനെ മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും വേറിട്ട്‌ നില്‍ക്കുന്നു എന്നത്. അബദ്ധങ്ങള്‍ പലതും സംഭവിക്കുന്നത്  ആ വ്യത്യസ്തതയെ കുറിച്ച് വേണ്ടത്ര തിരിച്ചറിവില്ലാതെ വരുമ്പോഴാണ്. എല്ലാവരും ശരിയെന്നു കരുതുന്നത്  ചെയ്യതിരിക്കുന്നവരെ 'ഭ്രാന്തര്‍' എന്ന് വിളിക്കും എന്ന്  Paulo Coelho എഴുതിയിരിക്കുന്നു. അതാണ്‌ ആദ്യം വേണ്ട തിരിച്ചറിവ്. നിങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തരാനെങ്കില്‍, ഒരേ കാര്യം മറ്റുള്ളവര്‍ കാണുന്നതിനേക്കാള്‍ വ്യത്യസ്തമായാണ് നിങ്ങള്‍ കാണുന്നതെങ്കില്‍, നിങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെതില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥമാന്നെങ്കില്‍( അത് എപ്പൊഴും ആയിരിക്കും) നിങ്ങള്‍ അത് ആരോടും പറയരുത്. നിങ്ങളെ ആരും വിശ്വസിക്കില്ല, വിശ്വസിച്ചാലും ആര്‍ക്കും അത് മനസ്സിലാകില്ല. എല്ലാവര്‍ക്കും സ്വന്തമായ അളവുകോലുകള്‍ ഉണ്ട്, അത് വെച്ച് അളക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ഒന്നിനെയും സത്യമായി അവര്‍ അംഗീകരിക്കില്ല. നിങ്ങള്‍ പറയുന്നത് സത്യമാണെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായാണ്  സംസാരിക്കുന്നതെങ്കില്‍, നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം ശുദ്ധമാണെങ്കില്‍, മറ്റെയാള്‍ അത് വിശ്വസിക്കാതെ വരുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്ക്ക് വിഷമം വരുന്നത് സ്വാഭാവികം. പക്ഷെ, അതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ല. കുറ്റം നിങ്ങളുടെതാണ്.  "As long as you are the odd one, it doesn't matter who is wrong and who is right, it doesn't matter who is fast and who is slow, always you are the one who suffers" എന്ന് ഈയുള്ളവന്റെ തന്നെ ഒരു പഴയ കഥാപാത്രം പറയുന്നു. അതിനാല്‍ നിങ്ങള്‍ വ്യത്യസ്തനാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്ന നിമിഷം, അങ്ങനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുക, ഭ്രാന്തു പറയുക, ആര്‍ക്കും അതില്‍ പരാതി ഉണ്ടാവില്ല, എല്ലാവരും ചിരിക്കുമായിരിക്കും, പക്ഷെ അത് നല്ലതാണ്. പക്ഷെ ഒരിക്കലും നിങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കപ്പെടണം എന്ന്  ആഗ്രഹിക്കരുത്. നിങ്ങള്‍ വിഷമിക്കേണ്ടി വരും. ഇനി നിങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങളില്‍ ചിലത് പറഞ്ഞാലേ ആശ്വാസം കിട്ടൂ എന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അത് മറ്റൊരാളുടെ അനുഭവം എന്ന രൂപത്തില്‍ അവതരിപ്പിക്കുക, അത് മറ്റുള്ളവര്‍ വിശ്വസിക്കും. അത് ഒരിക്കലും നിങ്ങളുടെ സ്വകാര്യ ദുഖമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടരുത്, എന്നാല്‍ അതിനു നിങ്ങള്‍ വിലകൊടുക്കേണ്ടി വരും.

Love: The Give & Take

I haven't yet understood this give-and-take policy called 'love' that happens around me. I often stumble upon these two statements which I heard somewhere; "A love that is not returned is painful" and "Unexpressed love is useless". I wonder more when others quote it as two among the finest quotes they have heard. But I don't understand how are they so fine. Does loving others cost anything to anyone? The answer is 'NO' as long as I am aware. Then why do we expect it back? And we call unexpressed love useless, which seems to mean that we are just 'using' this so-called pristine emotion called 'Love'? And everyone say true love is unconditional, but no one seems to follow it.

നയം വ്യക്തമാക്കുന്നു

 പറഞ്ഞും പാടിയും ഒരുപാട് പഴകിയ വിഷയമാണ് പ്രണയം. അക്കാര്യത്തില്‍ നേരിട്ട് അനുഭവം ഇല്ലാത്ത ആള്‍ എന്ന നിലയില്‍ ആധികാരികമായി ഒന്നും പറയാനുള്ള യോഗ്യത എനിക്കില്ല. എങ്കിലും ചില സംശയങ്ങളും നിരീക്ഷണങ്ങളും പറയാതെ വയ്യ.
സത്യത്തില്‍ എന്താണ് പ്രണയം? തലമുറയുടെ പരമ്പര നിലനിര്‍ത്താന്‍ പ്രകൃതി നമ്മുടെ DNA യില്‍ എഴുതിവെച്ച പ്രോഗ്രാം എന്നതിനപ്പുറം അതില്‍ വേറെ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ? പ്രണയം പവിത്രമാണ് എന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല. കാരണം അത് സൃഷ്ടിയുടെ ആധാരമാണ്. പക്ഷെ നമ്മുടെ കവികളും മറ്റും പാടി പാടി ഇതിനെ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആക്കി മാറിയില്ലേ എന്നൊരു സംശയം. ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയിടത്തോളം അതിനു പിന്നില്‍ ഒരു ഉദ്ദേശ്യമുണ്ട് ; മനുഷ്യന്റെ സഹജമായ കപട സദാചാരബോധം. എല്ലാവര്‍ക്കും ഉള്ള ചില അവയവങ്ങള്‍, എല്ലാവരും ചെയ്യുന്ന ചില ജീവല്‍ പ്രവൃത്തികള്‍ എന്നിവ അവനെ സംബന്ധിച് വൃത്തി കെട്ട കാര്യങ്ങള്‍ ആയത് എങ്ങനെ എന്ന്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. അതിനെ കുറിച്ച് പറയുന്നവന്‍ വൃത്തികെട്ടവന്‍ ആവുകയും അവയില്‍ ചില കാര്യങ്ങളെ അശ്ലീലം എന്ന 'BANNED' ലേബല്‍ ഒട്ടിച്ച് മാറ്റിനിര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്നത് ഞാന്‍ ഉള്‍പ്പടെയുള്ള മനുഷ്യബുദ്ധിജീവികള്‍ ചെയ്യുന്ന ബൗദ്ധികതാ പ്രദര്‍ശനമാണ്. ഗുഹവാസിയായി, പരിപൂര്‍ണ നഗ്നനായി കൊടും കാടുകളില്‍ കഴിഞ്ഞ മനുഷ്യനില്‍ നിന്നും ഇന്നത്തെ മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടയില്‍ എപ്പോഴായിരിക്കും എങ്ങനെയായിരിക്കും ഇത്തരം വേര്‍തിരിവുകള്‍ അവന്‍ ഉണ്ടാക്കിയത്?
പറഞ്ഞുവന്നത് മറൊരു കാര്യമാണല്ലോ,പ്രണയം. അടിസ്ഥാനപരമായി അത് നേരത്തെ പറഞ്ഞ 'വൃത്തികെട്ട' കാര്യങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പെടുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഒരു പ്രശ്നം ഉള്ളത്, ആ 'വൃത്തികേട് ' ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ല എന്നതാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അത് ഒളിപ്പിച്ചു വെയ്ക്കുന്നതിന് ചില ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ ഉണ്ട്.പക്ഷെ പുറത്തു പ്രകടിപ്പിക്കപ്പെട്ടാല്‍ നമ്മുടെ മറ്റു സദാചാര കോട്ടകളൊക്കെ പൊളിയുകയും ചെയ്യും. അപ്പൊ പിന്നെ ഒരു മാര്‍ഗം ഈ വൃത്തി കെട്ട സാധനത്തെ വര്‍ണക്കടലാസില്‍ പൊതിഞ്ഞു ഭംഗിയാക്കി വെക്കുക എന്നതാണ്. അതാണ്‌ നമ്മള്‍ ചെയ്തതും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും. കാല്പനികതയുടെയും കാവ്യത്മകതയുടെയും പേപ്പര്‍ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു പ്രണയം എന്ന 'വൃത്തികേടിനെ' നാം പവിത്രമാക്കി.
പ്രണയപരവശരായ യുവാക്കള്‍ക്ക് ഒരുപക്ഷെ ഈ അഭിപ്രായം ബാലിശമായി തോന്നാം. ആയിരിക്കാം. പക്ഷെ പ്രണയത്തിന്റെ പേരില്‍ ജീവിതം നശിപ്പിക്കുന്ന പ്രിയ സഹോദരി സഹോദരന്മാരെ കാണുമ്പോള്‍ ശരിക്കും വേദന തോന്നാറുണ്ട്. അതിന്റെ പേരില്‍ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിച്ചവര്‍ അനവധി...അവരോട് ഒന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ... ജീവിതത്തിലെ അനേകം ആഗ്രഹങ്ങളില്‍ ഒന്നായി മാത്രം ഇതിനെ കാണുക. അനേകം ഇച്ഹാ ഭംഗങ്ങളില്‍ ഒന്നായി പ്രണയനൈരാശ്യത്തെ കാണുക. നിങ്ങള്‍ ഒരു പ്രത്യേക ആളുമായി പ്രണയത്തില്‍ ആയെങ്കില്‍ അവരെപ്പോലുള്ള അനേകം പേരില്‍ അയാളുമായി പരിചയപ്പെടാന്‍ മാത്രമേ നിങ്ങള്‍ക്ക് അവസരം കിട്ടിയുള്ളൂ എന്നതുകൊണ്ടാണ്. (അല്ലെങ്കില്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഒന്നിലധികം തവണ പ്രണയത്തില്‍ പെട്ടവരെ നിങ്ങള്‍ എന്ത് വിളിക്കും?)
'പ്രണയം ജീവിതലക്ഷ്യത്തിന് തടസമാകില്ല' എന്ന് പൌലോ കൊയ്‌ലോ പറയുന്നു. പക്ഷെ നിങ്ങള്‍ പ്രണയത്തെ ജീവിതലക്ഷ്യമായി കാണരുതേ...ജീവിതത്തില്‍ കാല്പനികത കണ്ടെത്തുന്നത്  തീര്‍ച്ചയായും രസകരമാണ്. പക്ഷെ ജീവിതം കാല്പനികമല്ല,അത് പച്ചയായ യാഥാര്‍ത്യമാണ്... ഈ സാഹിത്യകാരന്മാര്‍ 'പ്രണയം അന്ധമാണ്‌' എന്ന് പറയുന്നത് കേട്ട് നിങ്ങള്‍ അതിനെ സ്വന്തം ജീവിതം നശിപ്പിക്കാനുള്ള ലൈസെന്‍സ്ആയി കാണരുതേ...

Comments and Responses

അനാവശ്യമായും ആവശ്യത്തിനും ഫിലോസഫി പറയുന്ന ദുശീലം എങ്ങനെയോ വായില്‍ കടന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട്. ഇതുവരെ ആരും മുഖത്തു നോക്കി പറഞ്ഞിട്ടില്ല എങ്കില്‍ പോലും ഇത് ആള്‍ക്കാരെ മുഷിപ്പിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയം തോന്നാറുണ്ട്. നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളില്‍ പെടുന്ന കാര്യങ്ങളെ നിരീക്ഷിച്ച് അനുമാനങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവയിലെക്ക് extrapolate ചെയ്യുന്ന, ചിലപ്പോള്‍ നമ്മുടെ അറിവില്ലായ്മ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുക കൂടി ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തിയാണ്‌ 'ഫിലോസഫി'.തമാശ എന്ന ജാമ്യം എടുത്ത് വായില്‍ വരുന്നതൊക്കെ പറയുന്ന ആള്‍ എന്ന ഇമേജ് ഇത്തരം ഫിലോസഫികളുടെ impact കുറയ്ക്കാറണ്ട് എന്നതിനാല്‍ ആകണം ഈ സ്വഭാവം ഇറങ്ങിപ്പോകാന്‍ കൂട്ടാക്കാത്തത്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഈ സ്വഭാവം ഉപകാരം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. വളരെ പൊതുവായ എന്തെങ്കിലും നിരീക്ഷണം വെറുതെ എന്തെങ്കിലും പറയാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമായി പറയുമ്പോള്‍ കേള്‍ക്കുന്ന ആള്‍ക്കാരില്‍ ചിലര്‍ക്ക് അത് തന്നെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞതാണോ എന്ന് സംശയം തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ചിലര്‍ അത് എന്നോട് തുറന്നു ചോദിക്കും, ചിലര്‍ നേരിട്ടല്ലാതെ അറിയാന്‍ ശ്രമിക്കും. പിന്നീട് ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞ പൊതുവായ കാര്യം അവരില്‍ എവിടെയോ ഒരു impact ഉണ്ടാക്കിയെങ്കില്‍ ഞാനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു അവരുടെ ഉള്ളില്‍ എന്തോ കാര്യം അസുഖകരമായി കിടപ്പുണ്ട് എന്ന് തോന്നും. ഒന്നുകില്‍ ഒരു പരിഭവം, ഒരു കുറ്റബോധം, അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും. "അന്നത്തെ ആ സംഭവം കാരണമാ ഇപ്പൊ അവന്‍ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്" എന്ന്  അവര്‍ കരുതുന്നതായി മനസിലാവും. വെറും തോന്നല്‍ ആണെന്ന് കരുതി ഞാന്‍ അത് ചികയാന്‍ പോകാറില്ല, വെറുതെ ആരെയും മുഷിപ്പിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ. മനുഷ്യന്റെ പൊതുവായ സ്വഭാവത്തെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞ ചില അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിച്ച പ്രതികരണങ്ങളില്‍ നിന്നും മൂന്നു നാല് പേരെങ്കിലും എന്നോട് കാണിച്ച കൊച്ചു കുരുത്തക്കേടുകള്‍ എനിക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഞാന്‍ അത് മനസ്സിലാക്കി എന്ന് ഞാന്‍ അവരോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല...ചിലപ്പോള്‍ ഇനി അവര്‍ ഒരുപക്ഷെ എന്റെ അഭിപ്രായങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കാതെ ഇരുന്നാലോ!